doelen
Als de kracht van Buro14 al is uit te drukken in 1 woord dan is het ongetwijfeld: doelen. Alles in onze aanpak is gericht op het bereiken van doelen. Om die te bereiken is het uiteraard eerst van groot belang om de echte doelen te identificeren en te bepalen of er nog protesterende delen zijn. Zo kan het voorkomen dat je wilt stoppen met roken maar dat er een deel is dat zegt "tja, eigenlijk wil ik dat helemaal niet want dan word ik veel te dik" of een deel dat zegt "dan hoor ik misschien niet meer bij het vriendenclubje dat altijd gezellig op feestjes buiten staat te roken en die het eigenlijk gezelliger hebben dan de mensen binnen".
Zo had ik zelf een deel te overwinnen die me afhield van het hardlopen. "Hardlopers zijn doodlopers" zij dat deel steeds tegen me. En dan nog een leuke overtuiging dat ik van mijn vader had meegekregen "vogeltjes die vroeg zingen zijn voor de poes", door mij vertaald als 'je moet vooral niet 's morgens vroeg gaan hardlopen in het bos'.
Nadat ik op een bepaald moment gegroeid was tot 92 kg was echter de maat vol. Op mijn vision board staat nu als een van de doelen de kwart triatlon van London in september 2009. En om dat te bereiken wilde ik in september 2008 10 km kunnen hardlopen binnen een uur en 84 kg wegen. Nou is 10 km hardlopen in een uur niet een prestatie waar de atletiek wereld van zal wakker liggen en voor Haille zal ik wel nooit een bedreiging worden. Maar voor iemand die 3 maanden geleden als hardloper van 92 kg startte met een record van 20 minuten joggen en dan weer moeten wandelen naar een 84kg wegende hardloper die met redelijke eenvoud de 10 km bridge to bridge in Arnhem binnen het uur volbracht, ben ik zelf erg trots op mijn prestatie. De medaille hangt erbij op mijn vision board. Lang leve doelen en lange leve een doelgericht leven!
plaatjes in je hoofd (2)
....(zie deel 1)
Aarzelend zegt de vrouw "misschien is het een idee om te doen alsof we man en vrouw zijn". "Wat vind je daar van".
Poeh, dacht die man en hij ging een beetje ongemakkelijk overeind zitten. "Tja, daar vraag je me wat", zei hij. "En het is wel echt heel erg koud he" zei hij daar achteraan. Hij bleef nog even zitten en overwoog de situatie nogmaals. Boven hem lag een schone Zweedse die het koud had en hij had het ook koud. Erg koud zelfs. Ze zaten samen in een treincoupé en ze had net aan hem gevraagd of ze zich als man en vrouw zouden gaan gedragen. Hij stond op en hield zich vast aan het trappetje dat aan het bovenbed vast zat. Hij zei "weet je het zeker, is dat wel een goed idee?' Maar ze antwoordde dat ze het zo koud had en graag weer lekker warm wilde worden.
"Ok", zei de man, "ik doe het. Laten we ons maar als man en vrouw gedragen".
"Goed" zei de vrouw, "als jij dan wat extra dekens achter in de trein gaat vragen aan de conducteur, dan neem ik jouw deken alvast. Bedankt en welterusten"
plaatjes in je hoofd
Een van de krachtigste eigenschappen van taal is naar mijn mening het automatische proces waarbij er door woorden plaatjes in je hoofd ontstaan. En het leuke is natuurlijk dat voor iedereen die plaatjes heel anders zijn omdat de plaatjes gekoppeld zitten aan oude ervaringen. Neem het woord "vakantie". De een ziet een zandstrand met cocktails en mooie gebruinde mensen en een ander hangt aan een soort grote vlieger honderden meters boven de grond.
Naast dat dit een krachtige eigenschap van taal is, is het ook de grootste bron van misverstanden. Als aan mensen een "hele duidelijke" opdracht wordt gegeven is het nogal belangrijk of het plaatje in het hoofd overeenkomt met het plaatje in het hoofd van de ontvanger.
Een mooie anekdote op dit gebied:
Het is koud op het perron en een man staat te wachten op de nachttrein. De wind waait guur en hij trekt zijn jas nog wat dichter om hem heen. Eindelijk daar is de trein. Hij stapt in en zoekt zijn coupe. Hij heeft geboekt voor de nachtcoupe zodat hij rustig kan gaan slapen op weg naar zijn zakelijke bespreking. Ah, daar is nummer 314 al. De man loopt naar binnen en is in eerste instantie not amused. De vorige keer had hij een eigen coupe helemaal alleen voor hem alleen. En nu ligt er al iemand op het bovenste bed. Shit, dat zal wel weer een flink deel van de nachtrust gaan kosten. Slapen met zo'n snurker boven je is geen pretje. Groot is dan ook zijn opluchting als het een vrouw blijkt te zijn. En ze ziet er niet eens onaardig uit ook. Hmm, misschien valt het wel mee met de pech. Vriendelijk groet de vrouw hem. Ze praat erg goed Engels maar is niet Engels. Dat hoort hij duidelijk. Haar blonde haar doet hem denken aan Zweden. Maar dat zou net zo makkelijk Noorwegen of Denemarken kunnen zijn. Even overweegt hij een praatje te gaan maken maar dat durft hij toch niet aan. Brr wat is het koud. Het lijkt wel of het in de trein ook nog waait. Ondertussen rijdt de trein weer en de man doet zijn broek en jas uit en gaat onder de dekens van het onderste bed liggen. Oef wat een dunne dekens. Dat gaat een hele koude nacht worden. Al draaiend probeert hij de juiste houding te vinden maar de dekens zijn ook aan de korte kant. Het lukt hem niet om in slaap te vallen.
Dan vraagt ineens de Zweedse schone boven hem "kun je ook niet slapen". "Wat is het koud he". "Ja" antwoord de man, "en die dunne dekens helpen ook al niet echt". Beiden zwijgen weer even. Aarzelend zegt de vrouw "misschien is het een idee om te doen alsof we man en vrouw zijn". "Wat vind je daar van"
En wat de man zegt komt in de volgende blog, in ieder geval nog ergens deze week
Labels: coach, coaching, communicatie, sleight of mouth, taal, woordpatronen
