de kracht van taal

plaatjes in je hoofd

Een van de krachtigste eigenschappen van taal is naar mijn mening het automatische proces waarbij er door woorden plaatjes in je hoofd ontstaan. En het leuke is natuurlijk dat voor iedereen die plaatjes heel anders zijn omdat de plaatjes gekoppeld zitten aan oude ervaringen. Neem het woord "vakantie". De een ziet een zandstrand met cocktails en mooie gebruinde mensen en een ander hangt aan een soort grote vlieger honderden meters boven de grond.
Naast dat dit een krachtige eigenschap van taal is, is het ook de grootste bron van misverstanden. Als aan mensen een "hele duidelijke" opdracht wordt gegeven is het nogal belangrijk of het plaatje in het hoofd overeenkomt met het plaatje in het hoofd van de ontvanger.
Een mooie anekdote op dit gebied:
Het is koud op het perron en een man staat te wachten op de nachttrein. De wind waait guur en hij trekt zijn jas nog wat dichter om hem heen. Eindelijk daar is de trein. Hij stapt in en zoekt zijn coupe. Hij heeft geboekt voor de nachtcoupe zodat hij rustig kan gaan slapen op weg naar zijn zakelijke bespreking. Ah, daar is nummer 314 al. De man loopt naar binnen en is in eerste instantie not amused. De vorige keer had hij een eigen coupe helemaal alleen voor hem alleen. En nu ligt er al iemand op het bovenste bed. Shit, dat zal wel weer een flink deel van de nachtrust gaan kosten. Slapen met zo'n snurker boven je is geen pretje. Groot is dan ook zijn opluchting als het een vrouw blijkt te zijn. En ze ziet er niet eens onaardig uit ook. Hmm, misschien valt het wel mee met de pech. Vriendelijk groet de vrouw hem. Ze praat erg goed Engels maar is niet Engels. Dat hoort hij duidelijk. Haar blonde haar doet hem denken aan Zweden. Maar dat zou net zo makkelijk Noorwegen of Denemarken kunnen zijn. Even overweegt hij een praatje te gaan maken maar dat durft hij toch niet aan. Brr wat is het koud. Het lijkt wel of het in de trein ook nog waait. Ondertussen rijdt de trein weer en de man doet zijn broek en jas uit en gaat onder de dekens van het onderste bed liggen. Oef wat een dunne dekens. Dat gaat een hele koude nacht worden. Al draaiend probeert hij de juiste houding te vinden maar de dekens zijn ook aan de korte kant. Het lukt hem niet om in slaap te vallen.
Dan vraagt ineens de Zweedse schone boven hem "kun je ook niet slapen". "Wat is het koud he". "Ja" antwoord de man, "en die dunne dekens helpen ook al niet echt". Beiden zwijgen weer even. Aarzelend zegt de vrouw "misschien is het een idee om te doen alsof we man en vrouw zijn". "Wat vind je daar van"

En wat de man zegt komt in de volgende blog, in ieder geval nog ergens deze week

Labels: coach, coaching, communicatie, sleight of mouth, taal, woordpatronen

gepost door Gerard Versluis @ 09:00